‘Je komt met leuke verhalen thuis’

Vrijwilligerswerk, dat leek Theun de Vries wel iets, en dan meer specifiek het werk als chauffeur. De Buurtbus bijvoorbeeld, daar dacht hij aan. Over Gors had hij nooit nagedacht. Tot hij in een huis-aan-huis krant een leuke advertentie zag van De Smulkamer in Goes, een doelgroep waar hij geen ervaring mee had. “Het sprak me zodanig aan, dat ik ben gaan kennismaken. Ik werd zo warm ontvangen, dat ik zelf ook enthousiast werd en direct besloot dit te gaan doen.”

Theun zat ongeveer twee jaar voor zijn pensioen, toen hij startte bij De Smulkamer. In aanloop naar zijn pensioen heeft hij elke woensdag vrij. Om de week gebruikt hij die vrije dag om enkele cliënten, die bij De Smulkamer werken, naar hun werk te brengen en aan het einde van de dag weer thuis te brengen. “In mijn eigen werk kon ik, als het erg druk of hectisch was, weleens wegdromen bij het idee chauffeur te zijn. De vrijheid, de onbekommerdheid; het leek me heerlijk. En ik moet zeggen, het is ook erg leuk. Ik kom op veel plaatsen, heb veel contact met de medewerkers, maar gelijktijdig voel ik natuurlijk wel de verantwoordelijkheid om iedereen veilig thuis af te leveren.”

Nooit chagrijnig

De Smulkamer is misschien wel de lekkerste winkel van Goes. Er worden dagelijkse verse koekjes en taarten gebakken door medewerkers met een afstand tot de arbeidsmarkt. Hun enthousiasme en inzet is daar niet minder om. “Integendeel”, vertelt Theun. “Het is eigenlijk altijd gezellig. Ik heb nog nooit chagrijnige mensen in de bus gehad. Niet als ik ze ’s ochtends thuis ophaal, niet ’s middags aan het einde van hun werkdag. Natuurlijk is het wel eens stil in de bus, maar dat mag ook na een dag hard werken. Vaak blijf ik na het halen en brengen even een kopje koffie drinken bij De Smulkamer. Ik maak een praatje hier en daar, af en toe een grapje en jazeker, er gaan ook wel eens koekjes mee naar huis. Eigenlijk kom ik na zo’n dag altijd met leuke verhalen thuis.”

Nauw betrokken

Theun vertelt dat hij, voordat hij startte, eerst een rijvaardigheidstest heeft gedaan. Natuurlijk geregeld en betaald door Gors. “Dat is echt wel nodig. Ook omdat je moet leren omgaan met het vervoer van rolstoelen.” Hij is enthousiast over de manier waarop zijn werk georganiseerd wordt. “Als chauffeurs hebben we onderling een app, waarmee we eventuele diensten kunnen ruilen. Zelf rijd ik om de week de woensdagroute. Dat doe ik samen met Ko. In de vakanties nemen we elkaars rijbeurt over. Naast de contacten met de chauffeurs, waardeer ik de manier waarop de begeleiders van De Smulkamer de inzet van de chauffeurs waarderen en dat ook steeds laten merken. Is er een feestje, dan word ik uitgenodigd. En als we een evaluatieavond hebben om het reilen en zeilen te bespreken, wordt er ook echt naar je geluisterd.”

Ook chauffeur worden?

In de ogen van Theun is het allerbelangrijkste dat je aandacht voor de mens hebt en oog voor veiligheid. “Je moet er gewoon een beetje lol in hebben om met zo’n bus te rijden. Ik vind het heel leuk en de omgang met mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt gaat eigenlijk vanzelf. Bovendien, er zijn altijd collega’s aan wie je iets kunt vragen. Leuk van het rijden van deze bus is ook dat je veel contacten hebt. Het zijn vaak mooie gesprekken, altijd positief, en als het stil is in de bus, genieten we van de mooie landschappen van het Zeeuwse land.”

Ben je na het verhaal van Theun ook enthousiast geworden? Bekijk hier onze vrijwilligers vacatures.