“Alle inzichten en handvatten die ik heb gekregen helpen me om in het dagelijks leven beter met mijn hersenletsel om te gaan.

Binnen de GGZ kreeg ik hulp, maar het bleek niet voldoende. Een oplettende stagiaire zei ‘Ellen, ik denk dat je klachten niet alleen van de depressie komen maar dat hersenletsel je klachten veroorzaakt’. Zij regelde een NPO (neuropsychologisch onderzoek) en toen kwam mijn hersenletsel naar boven. Na een jaar kon ik alsnog gaan revalideren. Het was zo fijn om te ervaren dat mijn klachten serieus werden genomen en dat eraan kon worden gewerkt. Maar na driekwart jaar kwam corona en ging alles op slot. Gelukkig kreeg ik een doorverwijzing naar Hersenz en kon ik daar verder aan de slag.”

Inzicht

“Bij Hersenz ging ik begrijpen wat overprikkeling inhoudt. Dat het niet alleen door drukte komt. Maar ook door licht, warmte, geluid, gevoel, geuren en zelfs de gedachten die je hebt. Ik heb geleerd dat ik niet alle ballen hoog hoef te houden. Het is nu óf óf en niet meer én én. Ik kan echt nog wel leuke dingen doen, maar gedoseerd en niet te veel op een dag. Het is belangrijk om mijn grenzen goed te bewaken en daarom moet ik ‘nee’ kunnen zeggen. Iets wat ik niet gewend was en heel moeilijk vond. Bijvoorbeeld bij een verjaardag. Dat is echt een zware onderneming. Als ik daar heen ga sta ik ’s nachts nog aan door alle prikkels en moet ik dagen bijkomen. Hersenz leerde mij dat ik een keuze heb. ‘Nee’ zeggen tegen een ander is ‘ja’ zeggen tegen mezelf. Dat is helpend en daar hoef ik me niet schuldig over te voelen.”

Steun

“Ik vond het ook heel fijn dat er in de groep gesprekken ontstonden die de diepte ingingen. Er werden vragen gesteld waar je echt over moet nadenken en die wat met je doen. Bijvoorbeeld over schaamte, verdriet en levend verlies. Als lotgenoten begrijp je elkaar, een half woord is genoeg. Je voelt je veilig en blijft veel minder op de vlakte. En je ervaart dat je niet alleen bent in wat je voelt. Dat is ontzettend waardevol.

Omdat ook mijn man het prettig vond om ervaringen te delen met andere partners, heeft hij de partnermodule gevolgd. Met enkele van hen heeft hij nog contact en daar heeft hij nog steeds steun aan. Ook ik heb nog contact met enkele groepsgenoten en dat is fijn. We snappen bijvoorbeeld heel goed van elkaar waarom we niet meer naar feestjes gaan. Tegelijkertijd begrijpen we ook elkaars verdriet daarover en het eenzame gevoel wat kan ontstaan. Want je zit alweer thuis, terwijl anderen leuke dingen doen.

Alle inzichten en handvatten die ik heb gekregen helpen me om in het dagelijks leven beter met mijn hersenletsel om te gaan. Dat is pure winst. Ik ben echt heel blij dat ik aan Hersenz heb deelgenomen.”

Gors is de exclusieve aanbieder in Zeeland van het behandelprogramma Hersenz. Kijk voor meer informatie op www.gors.nl/hersenz of neem direct contact op met één van onze zorgadviseurs via (0113) 273 333 of clientenbureau@gors.nl.

Over de auteur, Jeannette Heijting (61)

Jeannette kreeg in 2009 twee herseninfarcten en heeft als gevolg daarvan niet-aangeboren hersenletsel. Ze volgde twee modules van Hersenz en kreeg stap voor stap weer regie over haar leven. Als ervaringsdeskundige en auteur zet ze zich in om de (onzichtbare) gevolgen van hersenletsel beter bekend te maken, zodat er meer begrip ontstaat. Dit doet ze door haar eigen verhaal en de verhalen van lotgenoten en naasten naar buiten te brengen.