Net als veel andere dagbestedingslocaties was De Smulkamer in 2020 een aantal maanden gesloten. Hoe hebben de medewerkers, de begeleiders en de vrijwilligers deze periode ervaren?
“Toen we in maart 2020 hoorden dat De Smulkamer dichtging, moest iedereen huilen. Thuiszitten was geen leuk vooruitzicht. Ik ben liever aan het werk. Gelukkig is De Smulkamer nu al weer een aantal maanden open. Als het aan mij ligt, gaat het hier nooit meer dicht.” Griselda Schipper verwoordt wat ook begeleider Ingrid Mangert en vrijwilliger Harm de Vos ervaren.
Terugkijkend vormden de drie maanden dat De Smulkamer in Goes noodgedwongen dicht was, de moeilijkste periode van de coronapandemie. “Ik kreeg het bericht op vrijdagmiddag. Dat was voor iedereen die toen aanwezig was heel moeilijk”, aldus Ingrid. “Ik ben nog een paar dagen terug geweest om op te ruimen en de vaste klanten af te bellen, maar dat was het. Het was het begin van een onzekere periode, voor de cliënten, de vrijwilligers, maar ook voor mijzelf.”
Oplossingen bedenken
Met het sluiten van De Smulkamer viel voor Griselda haar werk volledig weg. Gelukkig werden er dagbestedingsactiviteiten aangeboden op haar woonlocatie aan de Valckeslotlaan. “Ik ben zelf vooral creatief bezig geweest, ik heb veel gepuzzeld en ik heb natuurlijk meegedaan aan de kook- en bakactiviteiten van De Smulkamer.” Ook voor de thuiswonende medewerkers probeerden Ingrid en haar collega’s oplossingen te bedenken. Zo namen zij regelmatig telefonisch contact met ze op en maakten zij thuispakketjes om koekjes of muffins te bakken. Deze pakketjes werden door de vrijwillige chauffeurs rondgebracht.
Periode van bezinning
Voor Harm en andere chauffeurs betekende de sluiting van de een op de andere dag eveneens een grote verandering. “Ik kan niet zeggen dat ik het werk direct miste, maar die periode bood wel ruimte voor bezinning. Waarom doe ik dit vrijwilligerswerk? Wat brengt het me en wil ik dit blijven doen? Ik vond vooral de onzekerheid erg lastig. Verder houd ik erg van persoonlijk contact. Even een arm om iemands .schouder of een aai over een bol; dat kon toen allemaal niet.”
Heropening brengt lucht
De heropening halverwege de zomer van 2020 bracht voor iedereen wat verlichting. Natuurlijk kon nog niet alles open en konden, vanwege de afstandsregels, niet alle cliënten terug aan het werk, maar er kon in ieder geval weer iets. “Het weerzien was heel emotioneel. We hadden elkaar gemist”, aldus Ingrid. Samen met haar collega’s ging ze aan de slag om de vraag naar de bakkerijproducten aan te wakkeren. Zo ontstond onder andere het contact met Jumbo Supermarkten in Heinkenszand en Goes. Aanvankelijk werkten de cliënten van de woonlocaties nog op het activiteitencentrum aan de Valckeslotlaan. We besloten om daar de appeltaarten te laten voorbereiden en in de bakkerij bij De Smulkamer af te bakken. Dat betekende heel wat ritjes voor Harm en zijn collega’s.
Sterk team
Toch heeft de coronacrisis ook iets gebracht. Ingrid roemt het sterke team van medewerkers, vrijwilligers en begeleiders. “Ondanks corona en de tegenslagen hebben we onszelf opnieuw uitgevonden. We hebben nieuwe markten aangeboord, waardoor we bijvoorbeeld de koekjeslijn hebben voor onder andere Jumbo. Ook leuk is dat we met Sinterklaas iets lekkers hebben gemaakt voor alle Gors-medewerkers.” Harm besefte opnieuw hoe belangrijk dit werk voor hem persoonlijk is. Hij geniet van de contacten en de gedachte een waardevolle bijdrage te leveren. Griselda tot slot heeft ontdekt dat ze een stuk flexibeler is dan ze dacht. “Maar ik heb ook ontdekt dat ik van afwisseling houd. Alleen maar appeltaarten bakken vind ik te eentonig. Ik ben blij dat ik weer in de bakkerij zelf werk. Laatst bakte ik weer eens Zeeuws speculaas. Heerlijk! Die afwisseling én de collega’s maken voor mij het werk leuk.”