‘Thuisbegeleiding helpt om alles in perspectief te plaatsen’
Anita Pleijte was eigenlijk altijd een bezige bij. Met drie dochters, een baan als interieurverzorgster én een gepassioneerde althoornblazer was er altijd wel iets te doen. Tot ze in 2015 geconfronteerd wordt met een beroerte en drie jaar later met een hersenbloeding. “Dat is zo ingrijpend. Dat echt accepteren is bijna niet mogelijk. Wat wél lukt, is zoeken naar manieren om om te gaan met niet-aangeboren hersenletsel (NAH). De thuisbegeleiders Monique en Henny ondersteunen me daarbij.”
De beroerte is in 2015 al een behoorlijke streep door de rekening voor Anita. Na de revalidatieperiode in het revalidatiecentrum wordt duidelijk dat werken niet meer zal lukken. Ze wordt om die reden vervroegd afgekeurd. “Heel vreemd, dat zoiets je overkomt. Ik hecht sterk aan zelfredzaamheid, dus het was moeilijk. In een zoektocht naar een zinvolle dagbesteding wees het revalidatiecentrum me op de dagbestedingsactiviteiten bij Activiteitencentrum Oosterschelde. Ik ben gaan kijken en vond wel aansluiting voor mezelf, onder andere qua bewegen en creativiteit.”
Zelfstandig thuis wonen
Ongeveer drie jaar later ligt Anita opnieuw in het ziekenhuis. Dit keer wordt ze getroffen door een hersenbloeding en is ze er ernstig aan toe. “Deze gebeurtenis was nog aangrijpender. Het was in eerste instantie nog maar de vraag of ik zelfstandig zou kunnen blijven wonen. Daar heb ik me wel heel hard voor gemaakt. Ik wou nadrukkelijk terug thuis gaan wonen.” Na de tweede revalidatieperiode start de Thuisbegeleiding vanuit Gors. Gelijktijdig wordt ze gewezen op het behandelprogramma Hersenz, dat speciaal bedoeld is voor mensen met NAH. “Dat was voor mij heel leerzaam. Met name de handelswijze Stop-Denk-Doen was voor mij een eyeopener.”
Thuisbegeleiding is onmisbaar
De thuisgeleiding is voor Anita onmisbaar. Elke week komt Monique of Henny voor 1,5 of 2 uur bij haar langs. “Eigenlijk zorgen zij vooral voor rust. Zijn er problemen, dan kan ik dat bespreken en helpen ze me om alles weer in het juiste perspectief te plaatsen. Soms, als ik heel gespannen ben, kan ik moeilijk praten. Ze helpen me door me voor te bereiden op een afspraak om zo de spanning weg te nemen. Of ze gaan gewoon met me mee. Een ander voorbeeld? Neem een telefoontje doen. Het komt voor dat ik dat zelf doe, maar dat de thuisbegeleider wel op de achtergrond meeluistert om desgewenst te ondersteunen. Eigenlijk denken ze in alle opzichten met me mee en ze ondersteunen waar en wanneer ik een ruggensteuntje wel kan gebruiken. ” Anita vertelt dat de hulp ook wel eens heel praktisch is. “Ik vind het leuk om kleding te naaien, maar iets uitknippen lukt me niet meer. Het is erg fijn dat zij dan even het patroon uitknippen.”
Starten als ervaringsdeskundige
Anita vertelt dat ze bang is geweest dat ze door de NAH zou veranderen. Ze is blij dat haar dochters, – waarvan de middelste als gz-psycholoog veel ervaring heeft met NAH – geen veranderingen zien. Ze zoekt nu vooral naar manieren om te kunnen omgaan met een leven met NAH. Monique en Henny helpen daarbij. “Ik probeer een bepaalde zingeving te vinden voor dit letsel. Om die reden ga ik aan de slag als ervaringsdeskundige. Ik hoop dat ik op die manier iets voor anderen kan betekenen.”
Heeft u of een naaste behoefte aan (thuis)begeleiding? Neem contact op met ons cliëntenbureau om de mogelijkheden te bespreken via 0113 27 33 33 of stuur een mail naar clientenbureau@gors.nl.
